รีวิวภาพยนตร์ เรื่อง MUSIC

ออกไปให้พ้นทางก่อน: ในขณะที่มีความยินดีเล็กน้อยที่น่าชื่นชมโดยและขนาดใหญ่เพลงเป็นความโหดร้ายซาบซึ้งดังนั้นประจบประแจงควรมาพร้อมกับคำเตือนสำหรับทุกคนที่มีอาการบาดเจ็บที่ไหล่หรือหลัง สำหรับภูมิหลังบางอย่างที่ต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่เราจะสามารถดำเนินการต่อไปได้ ภาพยนตร์เรื่องนี้กำกับโดย Sia นักร้องและโปรดิวเซอร์ชาวออสเตรเลียที่มีชื่อเล่นว่าเสียงเดียว โดยแบกสัมภาระไว้มากกว่ารถทัวร์ของป๊อปสตาร์ ดนตรี และโปรดยกโทษให้กับความซ้ำซ้อนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในที่นี้ เป็นละครเพลงเกี่ยวกับหญิงสาวชื่อ มิวสิค (แมดดี้ ซีกเลอร์) เมื่อมันเกิดขึ้น มันเป็นหนึ่งในละครเพลงจริงไม่กี่เรื่องในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงประเภท “ภาพยนตร์ที่ดีที่สุด – ดนตรีหรือตลก” ของลูกโลกทองคำ ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการส่งเสริมการประชาสัมพันธ์ก่อนการเปิดตัว

อย่างไรก็ตาม การเสนอชื่อดังกล่าวยังสร้างความขุ่นเคืองใจในบางพื้นที่ ทำให้เกิดไฟแห่งความขุ่นเคืองที่ลุกโชนซึ่งลุกโชนขึ้นตั้งแต่ตัวอย่างภาพยนตร์เรื่องนี้ฉายในเดือนพฤศจิกายน การจำลองวัฏจักรการโต้เถียงแบบล้างซ้ำซึ่งกลายเป็นที่คุ้นเคยในตอนนี้เกี่ยวกับการแสดงและการเป็นตัวแทน การดูถูกล่วงหน้าถูกทับถมบนดนตรีด้วยเหตุผลหลายประการ — แต่ก่อนอื่นและสำคัญที่สุดสำหรับการคัดเลือกนักแสดงที่เกี่ยวกับระบบประสาท Ziegler ในฐานะที่เป็นตัวละครอวัจนภาษาส่วนใหญ่ที่มีความหมกหมุ่น ความโกรธยิ่งลุกลามมากขึ้นไปอีก คาดเดาได้จากการปรบมือป้องกันของเซียเอง โดยอ้างว่าเธอมองหาการคัดเลือกนักแสดงในสเปกตรัม แต่พบว่าบุคคลที่เป็นปัญหาไม่สามารถรับมือกับแรงกดดันและการกระตุ้นมากเกินไปของฉากในภาพยนตร์ได้

เธอยังยืนยันอย่างสับสนว่าเธอมีความผิดในเรื่องการเลือกที่รักมักที่ชังมากกว่าความสามารถในการคัดเลือก Ziegler เพราะเธอเป็นท่วงทำนองของเธอ โดยได้แสดงเป็นอวตารของนักร้องในวิดีโอป๊อปหลายเรื่องของเธอ ด้วยสภาพอากาศในปัจจุบัน แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตัดสินดนตรีในสุญญากาศ นอกจากนี้ เนื่องจากนักวิจารณ์ไม่สามารถแสร้งทำเป็นเป็นสิ่งมีชีวิตที่จ่ายการตัดสินโดยไม่ยอมรับจุดยืนของเราเกี่ยวกับอัตลักษณ์ที่กำลังพูดถึงได้อีกต่อไป ให้ฉันได้ทำอะไรอย่างอื่นออกไป: ฉันเป็นแม่ของเด็กอายุ 13 ปีที่สูงมาก เด็กออทิสติกทางวาจาแต่มีปัญหาด้านพฤติกรรม และฉันได้พบกับผู้คนมากมายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ในสเปกตรัม แต่ฉันยังไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่รู้สึกว่าเป็นสถานที่ของฉันที่จะพูดเพื่อชุมชนออทิสติกหรือประกาศอย่างแน่ชัดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นตัวแทนของสภาพการณ์ได้แม่นยำเพียงใด

ที่กล่าวว่าฉันได้รับการเกลี้ยกล่อมเสมอโดยคำพูดในหมู่ออทิสติกและพันธมิตรของพวกเขาว่าถ้าคุณพบคนออทิสติกคุณได้พบคนออทิสติกคนหนึ่ง ฉันคิดว่ามันเป็นปัญหา ไม่ว่าจะอยู่ในสเปกตรัมหรือใกล้เคียงกับผู้ที่จะประกาศตัวเองว่าเป็นผู้ตัดสินขั้นสุดท้ายว่าการพรรณนาที่ “แม่นยำ” นั้นเป็นตัวละครสมมติอย่างไร (ขอให้ฉันสั่งให้ทุกคนดู The Reason I Jump สารคดีล่าสุดที่สวยงามเกี่ยวกับคนที่ไม่ใช้คำพูด และบางส่วนเขียนโดยหนึ่งคนใน