รีวิวภาพยนตร์ใหม่ เรื่อง The Adam Project – ย้อนเวลาหาอดัม (2022)

โทนเริ่มต้นของ The Adam Project – อนเวลาหาอดัม นิยายไซไฟเรื่องที่สองของผู้กำกับ Free Guy Shawn Levy -ขอสักทีพี่จะเป็นฮีโร่ กับ ไรอัน เรย์โนลส์  ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ต่างกับภาพยนตร์ Reynolds เรื่องอื่นๆ: หนังตลกเรื่องเดียวทำให้สถานการณ์ตึงเครียด “การเดินทางข้ามเวลามีอยู่จริง คุณยังไม่รู้เลย” เราเล่าในฉากแรกในฐานะผู้ใหญ่คนหนึ่งของ Adam Reed มาตรฐานของ Reynolds อีกคน ซึ่งหน้าตาดีโดยทั่วไปและมีไหวพริบดี – ขโมยเครื่องบินในปี 2050 การกลับมาแบบถุยน้ำลายแม้ในขณะที่เขาถูกโจมตีในอวกาศ กราฟิกที่นี่ (เรือล่องหน!) ดูเหมือนดีสำหรับ Netflix แต่ก็ยังเหมาะที่สุดสำหรับหน้าจอขนาดเล็ก อดัมเปิดรูหนอนและตกลงบนพื้นนอกซีแอตเทิลในปี 2565

ผู้ใหญ่อดัมที่ได้รับบาดเจ็บและอยู่ห่างจากเป้าหมายสี่ปี (จะอธิบายในภายหลังในปี 2018) ทำให้ชีวิตของตัวเองอายุ 12 ปี (วอล์คเกอร์สโกเบลล์) เป็นโรคหืดและกัดกร่อนจากการสูญเสียล่าสุด ของพ่อนักวิทยาศาสตร์ หลุยส์ (มาร์ค รัฟฟาโล) สกอเบลล์ที่มีเสียงแหบ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนและผมสีบลอนด์อ่อนพราว เป็นที่รักแม้จะต้องยุ่งกับเส้นที่ให้ความรู้สึกที่สร้างจากบ็อตเรย์โนลด์ส – การกลับมาที่ร่าเริงและน่ารำคาญอย่างสุดซึ้งต่อเอลลี แม่ที่เหนื่อยล้าของเขา (เจนนิเฟอร์ การ์เนอร์ที่ไม่ค่อยได้ใช้) หรือ คู่รังแกโรงเรียนตามแบบฉบับ

อดัมตัวน้อยเป็นเนิร์ดการบินและอวกาศที่มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับการอ้างอิง Back to the Future ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการชมภาพยนตร์เรื่องนี้: แนวคิดสูง แต่เป็นการแสดงความเคารพต่อ Sci-Fi ที่สนุกสนานในอดีต อัดแน่นด้วยงบประมาณภาพยนตร์ Netflix อันทรงเกียรติ (และถ่ายทำในสถานที่ในแวนคูเวอร์) The Adam Project นำเสนอบุฟเฟ่ต์ตะขอที่เป็นมิตรกับครอบครัว – ฉากแอ็คชั่นที่ออกแบบท่าเต้นอย่างลื่นไหลกับนักสู้ที่มองไม่เห็นแห่งอนาคต คะแนนที่เฟื่องฟู แรงดึงดูดทางอารมณ์พื้นฐานที่เป็นเนื้อเรื่องของ เวลา – มันไม่สมเหตุสมผลเลยถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน ซึ่งไม่ใช่ประเด็นจริงๆ เป็นภาพที่น่าจับตามองในการเดินทางข้ามเวลาอันเขียวชอุ่มตลอดปีพร้อมกับจังหวะของอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ที่มีประสิทธิภาพเป็นครั้งคราว – ความเศร้าโศกเสียใจความเกลียดชังตนเองและการยอมรับในบางครั้งที่เคลื่อนไหวได้ในปริมาณที่จัดการได้มาก