รีวิวภาพยนตร์สยองขวัญเรื่อง Umma

การดู Umma เกือบจะสร้างความคล้ายคลึงให้กับ Turning Red ของ Pixar อย่างแน่นอน จริงอยู่ นั่นเป็นการเปรียบเทียบที่แปลกที่จะทำ แต่ตอนนี้มีภาพยนตร์และรายการที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมเอเชียและโดยเฉพาะอย่างยิ่งมรดกเกาหลี ไม่ว่าจะเป็นผลงานโดยตรงของภาพยนตร์อย่าง Parasite และรายการอย่าง Squid Game ที่กระทบกระแสวัฒนธรรมของสหรัฐฯ ทุกคนคงเดาได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หัวข้อที่ได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดที่สุดคือเกี่ยวกับสายสัมพันธ์ระหว่างครอบครัว ทั้งกลุ่ม Turning Red และ Umma ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างแม่และลูกสาว แต่ในขณะที่ Turning Red นั้นน่าจะจำได้ดีในอีกหลายปีข้างหน้า แต่ Umma กลับไม่ใช่ หากความสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกสาวไม่ชัดเจนเพียงพอจากเรื่องย่อ ชื่อของภาพยนตร์เรื่อง Umma ก็แปลว่า “แม่” อย่างแท้จริง แต่ภาพโพลาไรซ์ของเจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ในปี 2017 ได้ถ่ายชื่อแม่ไปแล้ว อุมมะไม่ได้โพลาไรซ์ แต่ก็ไม่ได้ดีมากเช่นกัน

เรื่องนี้มีศูนย์กลางอยู่ที่ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ Amanda ซึ่งใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบในฟาร์มในอเมริกากับคริสลูกสาวของเธอ เธอยังคงถูกหลอกหลอนโดยความทรงจำของแม่ที่เหินห่างในเกาหลี เนื่องจากกังวลว่ารูปแบบการเป็นพ่อแม่ของเธอจะเลียนแบบแม่ของเธอ บนกระดาษ Umma มีองค์ประกอบที่น่าสนใจบางอย่างจริงๆ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความยาวไม่เกิน 90 นาที เรื่องราวเรียบง่ายสุด ๆ และธีมต่างๆ น่าจะโดนใจใครก็ตามที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับพ่อแม่ของพวกเขา มีงานคาแรคเตอร์ที่ดีที่นี่ โดยเฉพาะจาก Sandra Oh ที่ทำหน้าที่ Amanda เป็นส่วนใหญ่ น่าเสียดายที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้เวลามากในการรวบรวมและสำรวจธีมของมัน มันลืมที่จะทิ้งความกลัวดีๆ ไว้เบื้องหลัง เพราะเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องสยองขวัญ ในทางกลับกัน Umma โยนความกลัวกระโดดอย่างจับจดหรือสร้างภาพปลอมเพียงเพื่อให้ผู้ชมดำเนินต่อไป แต่ถึงแม้จะน้อยกว่า 90 นาที ก็ไม่มีอะไรมากให้ยึดติดที่นี่ ความกลัวการกระโดดไม่กี่ตัวที่ปรากฏขึ้นนั้นไม่ได้ถูกจัดเตรียมไว้อย่างดี และแม้แต่ของปลอมเล็กน้อยก็ยังรู้สึกเหนื่อยและเหนื่อย แม้จะเป็นไปตามมาตรฐานของประเภทนี้